ov

is.

1. Vəhşi heyvan, quş vurma və ya tutma, həmçinin balıq tutma işi. Ova getmək. Ov eləmək. Ovumuz uğurlu oldu. – Atam məni həmişə ova aparırdı. M. Rz.. Ov heyvanı (quşu) – ov üçün heyvan (və ya quş), ovlanan (quş). Orada baş-başa vermiş qocaman ağaclar altında qiymətli ov heyvanları yatır. H. N.. Ov iti (tulası) – ovçunun özü ilə ova apardığı xüsusi təlim görmüş it. Eldarın tulası Xallı zahirən cins ov tulası idi. M. Rz..

2. Ovda vurulmuş çöl heyvanı (quşu). Ovu evə aparmaq. – Ov ətlərindən şişlik bişirmək üçün incə ətirli budaqlardan şişlər hazırlanmışdı. M. Rz.. // Tutulmuş balıq.

3. məc. Oğurluq, soyğunçuluq, talançılıq və s. yolu ilə ələ keçirilən hər şey; qənimət. Neçə vaxt idi ki, bu lotuların əlinə bir ov keçmirdi. «Aşıq Qərib».